| در حال اجرا: |
- استاندارد بین‌المللی حسابداری ۳۲: ابزارهای مالی – ارایه
- استاندارد بین‌المللی حسابداری ۳۹: ابزارهای مالی – شناسایی و اندازه‌گیری
- تفسیر ۲ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: سهام اشخاص در تعاونی‌ها و ابزارهای مشابه
- تفسیر ۱۷ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: توزیع دارایی‌های غیر نقدی بین مالکان
- تفسیر ۱۹ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: خاتمه بدهی‌های مالی از طریق ابزارهای مالکانه
|
| آماده برای اجرا: |
- استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۹: ابزارهای مالی
|
طبقه‌بندی
- یک ابزار، یا اجزای آن، در زمان شناخت اولیه بر طبق ماهیت ترتیبات قراردادی و تعاریف بدهی مالی، دارایی مالی و ابزار مالکانه، به عنوان یک بدهی مالی، یک دارایی مالی یا یک ابزار مالکانه طبقه‌بندی می‌شود.
- اگر یک ابزار مالی دارای هر دو جزء حقوق مالکانه و بدهی باشد، این اجزا به صورت جداگانه طبقه‌بندی می‌شوند.
شناسایی و اندازه‌گیری
- سود و زیان غیرعملیاتی معاملات در ابزارهای مالکانه خود یک شخص، به صورت مستقیم در حقوق مالکانه شناسایی می‌شوند.
- سود تقسیمی و سایر مبالغ توزیع شونده بین دارندگان ابزارهای مالکانه، باید به طور مستقیم در حقوق مالکانه شناسایی شود.
- مخارج افزایشی که به طور مستقیم قابل انتساب به معاملات حقوق مالکانه هستند (از قبیل مخارج انتشار یا بازخرید ابزارهای مالکانه خود شخص یا توزیع سود تقسیمی)، به طور مستقیم در حقوق مالکانه شناسایی می‌شوند.
تجدید طبقه‌بندی ابزارها بین بدهی و حقوق مالکانه
- طبقه‌بندی یک ابزار در زمان شناخت اولیه انجام شده، و تغییرات بعدی در شرایط به طور کلی منجر به تجدید طبقه‌بندی نمی‌شود. با این وجود، تجدید طبقه‌بندی ابزارها بین بدهی و حقوق مالکانه یا برعکس ممکن است در بعضی موارد الزامی باشد.
ارایه
- یک شخص باید در زمان انتخاب نحوه ارایه سهامش در حقوق مالکانه، محیط قانونی خود را در نظر بگیرد.
- منافع فاقد حق کنترل باید در بخش حقوق مالکانه در صورت وضعیت مالی تلفیقی و به صورت جداگانه از حقوق مالکانه سهامداران شخص اصلی ارایه شوند.
