ذخایر، دارایی‌های احتمالی و بدهی‌های احتمالی

 

در حال اجرا:

استاندارد بین‌المللی حسابداری ۳۷: ذخایر، بدهی‌های احتمالی و دارایی‌های احتمالی     تفسیر ۱ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: تغییر در بدهی‌های برچیدن، بازسازی و بدهی‌های مشابه موجود     تفسیر ۵ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: حقوق منافع حاصل از صندوق‌های برچیدن، بازسازی و نوسازی محیطی     تفسیر ۶ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: بدهی‌های حاصل از فعالیت در یک بازار خاص – پسماند تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی     تفسیر ۲۱ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: عوارض

آماده‌ برای اجرا:

استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۱۵: درآمد عملیاتی حاصل از قراردادها با مشتریان

 

تعاریف

• ذخیره عبارت است از یک بدهی با زمان یا مبلغ نامطمئن که از رویدادهای گذشته‌ای که انتظار می‌رود باعث جریان خروج منابع شخص شود، ناشی می‌شود.
• بدهی احتمالی عبارت است از یک تعهد فعلی توام با عدم اطمینان که یا در مورد احتمال جریان خروج منابع یا مبلغ جریان خروج منابع است، یا در مورد یک تعهد ممکن که وجود آن نامطمئن است.
• دارایی احتمالی یک دارایی ممکن است که وجود آن نامطمئن است.

شناخت

• برای یک تعهد قانونی یا خودساخته، اگر جریان خروج منابع محتمل بوده و مبلغ آن را بتوان به طور قابل اتکا برآورد کرد، ذخیره باید شناسایی شود. “محتمل” در اینجا یعنی احتمال جریان خروج منابع بیشتر از احتمال عدم آن است.
• یک تعهد خودساخته زمانی ایجاد می‌شود که اقدامات شخص منجر به ایجاد انتظاراتی بجا در بین اشخاص ثالث مبنی بر قبول و ایفای مسئولیت‌های مشخص توسط آن شخص شود.
• برای زیان‌های عملیاتی آتی، نباید ذخیره شناسایی شود.
• تا زمانی که یک طرح رسمی برای تجدید ساختار به همراه جزئیات آن به افراد متاثر از طرح اعلام نشود، برای مخارج تجدید ساختار نباید ذخیره شناسایی شود.
• برای تعمیرات و نگهداری دارایی‌های شخص یا برای خودبیمه‌گری قبل از اینکه تعهدی ایجاد شود، نباید ذخیره شناسایی شود.
• برای یک قرارداد زیانبار باید ذخیره شناسایی شود.
• بدهی‌های احتمالی فقط در صورتی شناسایی می‌شوند که تعهدات فعلی تقبل شده در یک ترکیب کسب و کار باشند، یعنی عدم اطمینان در مورد جریان‌های خروجی وجود دارد و نه در مورد وجود یک تعهد. در غیر این صورت، بدهی‌های احتمالی در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی افشا می‌شوند، مگر آن که احتمال خروج منابع بسیار کم باشد.
• دارایی های احتمالی نباید در صورت وضعیت مالی شناسایی شوند. اگر جریان ورود منافع اقتصادی محتمل باشد، جزییات آن باید در یادداشت‌های توضیحی صورت‌های مالی افشا شود.

 

اندازه‌گیری

• ذخیره بر اساس “بهترین برآورد” از مخارج مورد نیاز اندازه‌گیری می‌شود.
• در صورتی که اثر تنزیل ذخایر، با اهمیت باشد، ذخایر تنزیل می‌شوند.

 

جبران مخارج

• وقتی بازیابی تقریبا قطعی است، حق جبران مخارج به عنوان یک دارایی جداگانه شناسایی می‌شود. مبلغ شناسایی شده برای جبران مخارج نباید از مبلغ ذخیره مربوط بیشتر باشد.