| در حال اجرا: |
- استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۱۳: اندازه‌گیری ارزش منصفانه
- استاندارد بین‌المللی حسابداری ۳۶: کاهش ارزش دارایی‌ها
- تفسیر ۱۰ کمیته تفاسیر بین‌المللی گزارشگری مالی: گزارشگری مالی میان‌دوره‌ای و کاهش ارزش
|
دامنه کاربرد
- استاندارد کاهش ارزش انواع مختلفی از دارایی های غیر مالی را پوشش می دهد. برخی از این موارد عبارتند از:
تشخیص سطحی که دارایی‌ها برای کاهش ارزش آزمون می‌شوند
- در صورت امکان، آزمون کاهش ارزش باید برای هر دارایی به صورت جداگانه انجام شود. در غیر این صورت، دارایی ها باید در سطح واحدهای مولد نقد آزمون کاهش ارزش شوند. آزمون کاهش ارزش برای سرقفلی همیشه در سطح یک واحد مولد نقد یا گروهی از واحدهای مولد نقد انجام می‌شود.
- یک واحد مولد نقد کوچکترین گروه از دارایی هایی است که استفاده مستمر از آن منجر به تولید جریان های نقدی ورودی می‌شود، که این جریان‌ها تا حد زیادی مستقل از جریانهای نقدی ورودی سایر دارایی ها یا گروه‌های دارایی ها است.
- سرقفلی به واحدهای مولد نقد یا گروه هایی از واحدهای مولد نقد که انتظار می رود از هم افزایی ناشی از ترکیب کسب و کار منتفع شوند اختصاص می یابد. تخصیص بر اساس سطحی است که سرقفلی به طور داخلی ارزیابی می‌گردد، که محدود به اندازه قسمت‌های عملیاتی شخص قبل از تجمیع می‌شود (بخش ۵-۲ را ببینید).
تعیین زمانی که آزمون کاهش ارزش انجام می‌شود
- زمانی که نشانه‌ای از کاهش ارزش وجود داشته باشد، آزمون کاهش ارزش الزامی است.
- برای سرقفلی و دارایی‌های نامشهودی که هنوز آماده استفاده نیستند یا دارایی‌های نامشهودی که عمر مفید نامحدود دارند، آزمون کاهش ارزش باید به صورت سالانه انجام شود. آزمون کاهش ارزش را می‌توان در هر زمانی از سال انجام داد، مشروط بر آن که هر سال در همان زمان انجام گیرد.
اندازه‌گیری زیان کاهش ارزش
شناسایی زیان کاهش ارزش
- زیان کاهش ارزش یک واحد مولد نقد، ابتدا به هرگونه سرقفلی و پس از آن به تناسب در مورد سایر دارایی‌های آن واحد مولد نقد که در دامنه کاربرد این استاندارد قرار میگیرند، تخصیص داده می‌شود.
- زیان کاهش ارزش به طور کلی در سود یا زیان شناسایی می‌شود.
برگشت دادن کاهش ارزش
- به غیر از کاهش ارزش سرقفلی، سایر برگشت‌های کاهش ارزش باید شناسایی شوند.
- برگشت زیان کاهش ارزش به طور کلی باید در سود یا زیان شناسایی شود.
