یک دسته از ابزارهای مالی برای یک دارایی مالی یا بدهی مالی است که یکی از شرایط زیر را احراز می‌کند:
- به عنوان نگهداری‌شده برای مبادله طبقه‌بندی شده باشد. یک دارایی مالی یا بدهی مالی در صورتی به عنوان نگهداری‌شده برای مبادله طبقه‌بندی می‌شود که:
- اساساً با هدف فروش یا بازخرید آن در آینده نزدیک، تحصیل یا تحمل شود؛
- در زمان شناخت اولیه بخشی از پرتفوی ابزارهای مالی مشخصی باشد که همراه با یکدیگر مدیریت می‌شوند و شواهدی از الگوی واقعی و جدید سودآوری کوتاه مدت آن‌ها وجود دارد؛ یا
- یک ابزار مشتقه باشد (به غیر از ابزار مشتقه‌ای که قرارداد تضمین مالی است یا به عنوان یک ابزار مصون‌سازی تخصیص‌یافته و اثربخش می‌باشد.
- مابه‌ازای احتمالی شخص تحصیل‌کننده در ترکیب کسب و کار باشد که استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۳ ترکیب کسب و کار برای آن به کار می‌رود.
- در زمان شناخت اولیه شخص آن را به طبقه اندازه‌گیری‌شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان اختصاص داده باشد. یک شخص می‌تواند از این اختصاص تنها هنگامی استفاده کند که طبق الزامات مشخصی مجاز به این کار باشد، یا به یکی از دلایل زیر، این طبقه‌بندی منجر به ارائه اطلاعات مربوط‌تر شود، به این دلیل که:
- این طبقه‌بندی، عدم یکنواختی در شناخت و اندازه‌گیری (که برخی مواقع به آن عدم تطابق حسابداری می‌گویند) را حذف می‌کند یا بطور قابل ملاحظه‌ای آن را کاهش می‌دهد، که در غیر این صورت، از اندازه‌گیری دارایی‌ها یا بدهی‌ها یا شناخت سودها و زیان‌های غیرعملیاتی آن‌ها با مبناهای متفاوت، حاصل می‌شود؛ یا
- طبق مدیریت ریسک مستندشده یا استراتژی سرمایه‌گذاری، گروهی از دارایی‌های مالی، بدهی‌های مالی یا هر دو، بر مبنای ارزش منصفانه مدیریت شده و عملکرد آن ارزیابی می‌گردد، و اطلاعات درباره گروه برآن اساس و به صورت داخلی برای مدیران اصلی آن شخص (برای مثال، اعضای هیات مدیره و مدیرعامل) فراهم می‌شود.
- سرمایه‌گذاری در ابزارهای مالکانه‌ای که قیمت اعلام‌شده در یک بازار فعال ندارند و ارزش منصفانه آن‌ها به صورت قابل اتکا قابل اندازه‌گیری نیست، نباید به دسته اندازه‌گیری‌شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان اختصاص داده شوند.
